کمونیسم رفت و ما ماندیم و حتی خندیدیم

درست در همین جا می‌توان به وضوح به وجود آمدن طبقات اجتماعی را دید. دولت کمونیستی مدام تحقق جامعه بی طبقه را به آینده ای دورتر محول می‌کرد. تا حدی که دیگر نه کسی تصوری از آن داشت و نه می‌توانست حقیقتا باورش کند. 

به این ترتیب در حالی که همه ما وانمود میکردیم به ایدئولوژی رسمی اعتقاد داریم، در زندگی روزمره طبقات وجود داشتند: اکثریت فقیر مردم، آنهایی که وضعشان قدری بهتر بود، و فعالان حزبی که وضعشان از همه بهتر بود. دیدن داخل خانه های آنها کار آسانی نبود، خانه هایی پشت دیوارهای بلند که نگهبان هاو عنصر وحشت عمومی از آنها محافظت می‌کرد