مست عشق

چند شب پیش فیلم رو دیدم. 

بگذریم از اینکه طبیعتا به خاطر محدودیت زمان، محدودیت های قانونی و سینمایی، خیلی خلاصه شده بود. 

بگذریم از اینکه خیلی از بازیگرای ترک خوشم نیومده و باز هم نیومد. 

به عنوان یک بیننده آماتور، بازی شهاب حسینی فوق العاده بود. بازی پارسا پیروزفر هم خوب بود. سبک نویسندگی و پرش های زمانی هم جالب بود و برای اینکه فیلم رو بفهمی باید دل میدادی و تمرکز میکردی.

شاید هم به خاطر علاقه ام به این داستان، جانب دارانه نگاه کردم.

به هر حال به منی که در حدود ۵ یا ۶ سال سینما نرفته بودم، چسبید. 

ولی اون دختر و پسری که کنار من نشسته بودن و هی حرف میزدن، نصف لذت رو گرفتن. ظاهرا دختره از همون اوایل از فیلم خوشش نیومد و شروع کرد به غر زدن. پسره هم هر چند دقیقه یکبار هی میگفت میخوای بریم؟ وسطاش هم راجع به یکی از آشنایان حرف زدن که بچه هاش چه و چه. خب عزیز من شما برو فیلم دلخواه خودت رو ببین، بذار منم کار خودمو بکنم.