حالت خاص

متنفرم از انتظار

از اتتظار برای برآورده شدن آرزو یا اتفاق های خاص و بزرگ، تا انتظار برای چیزهای روزمره. 

انتظار برای جواب پیام، برای رسیدن سفارش، برای رسیدن مهمون، برای سبز شدن چراغ راهنمایی، برای رسیدن نوبت، برای شروع مکالمه، برای تصمیم‌گیری، برای اجرای تصمیم، برای تموم شدن یه اتفاق، برای شروع شدن یه قرار، برای عملی شدن قول هایی که بهم داده شده، برای عملی کردن چیزی که کسی ازم خواسته، برای هرچیزی که قراره انجام بشه و هنوز نشده

و مطمئنا لیست بلند بالایی هست که الان به ذهنم نرسید

این انتظار علاوه بر اینکه عصبیم میکنه، بقیه کارهام رومختل میکنه، قسمت زیادی از ظرفیت ذهنیم رو پر میکنه و خلاصه از کار و زندگی میوفتم

راه حلش ساده است. تعیین زمان دقیق هر کاری و پایبند بودن بهش! چیزی که نمیدونم چرا، ولی خیلیا براشون مهم نیست